Salih Bozok anlatıyor:
İngilizler Çanakkale'de Anafartalar Grubu'nu mağlup edip de
cepheyi sökemeyince, yeni bir harekete giriştiler ve bu cepheyi sağdan çevirmek
istediler. Düşmanın planını bozmak için Kireç Tepe'yi tutmak lazımdı. Halbuki
oraya giden tek bir dar yol savaş gemileri tarafından makaslama ateş altına
tutuluyordu. Her an gülleler korkunç patlayışlarla ortalığı alt üst ediyor,
ölüm saçıyordu. Bir insanın değil, bir kurdun bile geçmesine imkan
görülmüyordu. Kireç Tepe'yi tutmak emrini alan Türk subay ve askeri tereddüt
içindeydiler; fırsat gözetiyorlardı. Fakat düşmanın ateşi bir an bile
kesilmiyordu. Mustafa Kemal bu hali görünce siperlere koştu,askerin arasına
karıştı ve sordu:
''Niçin geçmiyorsunuz ? '' İçlerinden biri cevap verdi:
''Düşman ölüm saçıyor, geçilmez !'' Mustafa Kemal zerre
kadar korku ve tereddüt göstermeden:
''Oradan böyle geçilir!'' dedi ve ileri fırladı.Mehmetçik
artık durur mu ? O da kumandanının arkasından ileri atıldı. Toz, duman, alev ve
ölüm kasırgasını yaran askerler karşıya vardılar, tepeyi tuttular.
Yorumlar
Yorum Gönder